انرژی زمین گرمایی چیست؟

انرژی زمین گرمایی به گرمای موجود در زیر سطح کرهٔ زمین گفته می‌شود. مقدار این انرژی به مراتب بیشتر از مصرف فعلی انرژی در جهان است ولی تولید آن به جز در نواحی ای که به عنوان محل آتش فشان یا زلزله شناخته می‌شوند بسیار کم است. ژئوترمال از کلمهٔ یونانی "ژئو" به معنی زمین، و (ترمال) به معنی گرما و گرمایی گرفته شده‌است. بنابراین، انرژی ژئوترمال به معنای (انرژی زمین گرمایی) یا انرژی با منشا درونی زمین است. این انرژی، به شکل گرمای محسوس، از بخش درونی زمین است. این انرژی، به شکل گرمای محسوس، از بخش درونی زمین منشا می‌گیرد و این انرژی در سنگ‌ها و آب‌های موجود در شکاف‌ها و منافذ داخل سنگ در پوستهٔ زمین وجود دارد. مشاهدات به عمل آمده از معادن عمیق و چاه‌های حفاری شده نشان می‌دهد که درجهٔ حرارت سنگ‌ها به طور پیوسته با عمق زمین افزایش می‌یابد، هر چند نرخ افزایش درجهٔ حرارت ثابت نیست. با این روند، درجهٔ حرارت در قسمت بالایی جبه به مقادیر بالایی می‌رسد و سنگ‌ها در این قسمت به نقطهٔ ذوب خود نزدیک می‌شوند. منشا این گرما در پوسته و جبهٔ زمین، به طور عمده تجزیهٔ مواد رادیواکتیو است. در طول عمر زمین، این گرمای درونی به طور آرام تولید شده و در درون زمین محفوظ و محبوس مانده‌است. همین امر موجب شده‌است که منبع انرژی مهمی فراهم شود و امروزه به عنوان انرژی نامحدودی در مقیاس انسانی مورد توجه قرار گیرد. از طرف دیگر، نظریه‌های موجود در خصوص تکامل زمین نیز مبنایی برای توضیح وجود گرما در داخل زمین هستند. مطالعات نشان می‌دهد که زمین در زمان پیدایش (حدود ۵/۴ میلیارد سال قبل) حالت مذاب داشته، تدریجا سرد شده و بخش خارجی آن به صورت جامد درآمده‌است. اما بخش‌های داخلی آن، به دلیل کندی از دست دادن گرما، حالت مذاب خود را حفظ کرده و دارای درجهٔ حرارت بالایی است و می‌تواند منبع گرمایی درونی پوسته باشد که از هسته به طرف خارج منتقل می‌شود. چگونگی انتقال گرمای زمین به سطح زمین: گرما از هستهٔ زمین به طور پیوسته به طرف خارج حرکت می‌کند. این جریان از طریق انتقال و هدایت گرمایی، گرما را به لایه‌های سنگی مجاور (جبه) می‌رساند. وقتی درجهٔ حرارت و فشار به اندازهٔ کافی بالا باشد، بعضی از سنگ‌های جبه ذوب می‌شوند و ماگما به وجود می‌آید. سپس به دلیل سبکی و تراکم کمتر نسبت به سنگ‌های مجاور، ماگما به طرف بالا منتقل می‌شود و گرما را در جریان حرکت، به طرف پوستهٔ زمین حمل می‌کند. گاهی اوقات، ماگمای داغ به سطح زمین می‌رسد و گدازه را به وجود می‌آورد. اما بیشتر اوقات، ماگما در زیر سطح زمین باقی می‌ماند و سنگ‌ها و آب‌های مجاور را گرم می‌کند. این آب‌ها بیشتر منشاء سطحی دارند و حاصل آب بارانی هستند که به اعماق زمین نفوذ کرده‌است. بعضی از این آب‌های داغ از طریق گسل‌ها و شکست‌های زمین به طرف بالا حرکت می‌کنند و به سطح زمین می‌رسند که به عنوان چشمه‌های آب گرم و آبفشان شناخته می‌شوند. اما بیشتر این آب‌ها در اعماق زمین، در شکاف‌ها و سنگ‌های متخلخل محبوس می‌مانند و منابع زمین گرما را به وجود می‌آورند. مکان‌های مناسب برای بهره برداری از انرژی زمین گرمایی: مناطق دارای چشمه‌های آب گرم و آبفشان‌ها، اولین مناطقی هستند که در آن‌ها انرژی زمین گرمایی مورد بهره برداری قرار گرفته و توسعه یافته‌است. در حال حاضر، تقریبا تمام نیروی الکتریسیته حاصل از انرژی زمین گرمایی از چنین مکان‌هایی به دست می‌اید. در بعضی از مناطق، تزریق ماگما به درون پوستهٔ زمین، به اندازهٔ کافی جدید و هنوز خیلی داغ است. در این نواحی، درجهٔ حرارت سنگ ممکن است به ۳۰۰ درجهٔ سانتی گراد برسد و مقادیر عظیمی انرژی گرمایی فراهم کند. بنابراین، انرژی زمین گرمایی در مکان‌هایی که فرایندهای زمین شناسی اجازه داده‌اند ماگما تا نزدیکی سطح زمین بالا بیاید، یا به صورت گدازه جریان یابد، می‌تواند تشکیل شود. ماگما نیز در سه منطقه می‌تواند به سطح زمین نزدیک شود: ۱- محل برخرود صفحات قاره‌ای و اقیانوسی (فرورانش)؛ مثلا حلقهٔ آتش دور اقیانوس آرام. ۲- مراکز گسترش؛ محلی که صفحات قاره‌ای از هم دور می‌شوند، نظیر ایسلند و درهٔ کافتی آفریقا ۳- نقاط داغ زمین؛ نقاطی که ماگما را پیوسته از جبه به طرف سطح زمین می‌فرستند و ردیفی از آتشفشان را تشکیل می‌دهند. کاربرد انرژی زمین گرمایی: از زمان‌های دور، مردم از آب زمین گرمایی که آزادانه در سطح زمین به صورت چشمه‌های گرم جاری بودند، استفاده کرده‌اند. رومی‌ها برای مثال از این آب برای درمان امراض پوستی و چشمی بهره می‌گرفتند. در (پمپئی) برای گرم کردن خانه‌ها از آن استفاده می‌شد. بومی‌های آمریکا نیز از آب زمین گرمایی برای پختن و مصارف دارویی بهره می‌گرفتند. امروزه، با حفر چاه به درون مخازن زمین گرمایی، و مهار آب داغ و بخار، از آن برای تولید نیروی الکتریسیته در نیروگاه زمین گرمایی و یا مصارف دیگر بهره برداری می‌کنند. در نیروگاه زمین گرمایی، آب داغ و بخار خارج شده از مخازن زمین گرمایی، نیروی لازم برای چرخاندن ژنراتور توربین را فراهم می‌آورد و انرژی الکتریسیته تولید می‌کند. آب مورد استفاده، از طریق چاه‌های تزریق به مخزن برگشت داده می‌شود تا دوباره گرم شود و در عین حال، فشار مخزن حفظ، و تولید آب داغ و بخار تقویت شود و ثابت باقی بماند. سه نوع نیروگاه زمین گرمایی برای تولید برق وجود دارد: ۱- نیروگاه خشک: این نیروگاه روی مخازن ژئوترمالی که بخار خشک با آب خیلی کم تولید می‌کنند، ساخته می‌شوند. در این روش، بخار از طریق لوله به طرف نیروگاه هدایت می‌شود و نیروی لازم برای چرخاندن ژنراتور توربین را فراهم می‌کند. این گونه مخازن با بخار خشک کمیاب است. بزرگترین میدان بخار خشک در دنیا، آب گرم جیزرز در ۹۰ مایلی شمال کالیفرنیاست که تولید الکتریسیته در آن، از سال ۱۹۶۲ شروع شده‌است و امروزه به عنوان یکی از موفق ترین پروژه‌های تولید انرژی جایگزین محسوب می‌شود. ۲- نیروگاه بخار حاصل از آب داغ: این نوع نیروگاه روی مخازن دارای آب داغ احداث می‌شود. در این مخازن با حفر چاه، آب داغ به سطح می‌آید و به دلیل آزاد شدن از فشار مخازن، بخشی از آن به بخار تبدیل می‌شود. این بخار برای چرخاندن توربین به کار می‌رود. چنین نیرگاه‌هایی عمومیت بیشتری دارند، زیرا بیشتر مخازن زمین گرمایی حاوی آب داغ هستند. فناوری مزبور برای اولین بار در نیوزیلند به کار گرفته شد. ۳- نیروگاه ترکیبی (بخار و آب داغ): در این سیستم، آب گرم از میان یک مبدل گرمایی می‌گذرد و گرما را به یک مایع دیگر می‌دهد که نسبت به آب در درجه حرارت پائین تری می‌جوشد. مایع دوم در نتیجهٔ گرم شدن به بخار تبدیل می‌شود و پره‌های توربین را می‌چرخاند. سپس متراکم می‌شود و مایع حاصله دوباره مورد استفاده قرار می‌گیرد. آب زمین گرمایی نیز دوباره به درون مخازن تزریق می‌شود. این روش برای استفاده از مخازنی که به اندازهٔ کافی گرم نیستند که بخار با فشار تولید کنند، به کار می‌رود. نیروگاه تولید برق از انرژی زمین گرمایی مزایای استفاده از انرژی گرمایی برای تولید الکتریسیته: ۱- تمیز بودن: در این روش همانند نیروگاه بادی وخورشیدی، نیازی به سوخت نیست، بنابراین سوخت‌های فسیلی حفظ می‌شوند و هیچگونه دودی وارد هوا نمی‌شود. ۲- بدون مشکل بودن برای منطقه: فضای کمتری برای احداث نیروگاه نیاز دارد و عوارضی چون ایجاد تونل، چاله‌های روباز، کپه‌های آشغال و یا نشت نفت و روغن را به دنبال ندارد. ۳- قابل اطمینان بودن: نیروگاه می‌تواند در طول سال فعال باشد و به دلیل قرار گرفتن روی منبع سوخت، مشکلات مربوط به قطع نیروی محرکه در نتیجهٔ بدی هوا، بلایای طبیعی و یا تنش‌های سیاسی را ندارد. ۴- تجدید پذیری و دائمی بودن ۵- صرفه جویی ارزی: هزینه‌ای برای ورود سوخت از کشور خارج نمی‌شود و نگرانی‌های ناشی از افزایش هزینهٔ سوخت وجود نخواهد داشت. ۶- کمک به رشد کشورهای در حال توسعه: نصب آن در مکان‌های دور افتاده می‌تواند، استاندارد و کیفیت زندگی را با آوردن نیروی برق بالا ببرد. با توجه به فوایدی که برشمردیم، انرژی زمین گرمایی به رشد کشورهای در حال توسعه بدون آلودگی کمک می‌کند. مصارف دیگر انرژی زمین گرمایی: آب زمین گرمایی در سرتاسر دنیا، حتی زمانی که به اندازهٔ کافی برای تولید برق داغ نیست، مورد استفاده قرار می‌گیرد. آب‌های زمین گرمایی که درجهٔ حرارت آنها بین ۵۰ تا ۳۰۰ درجهٔ فارنهایت است، مستقیما مورد استفاده قرار می‌گیرند که موارد مصرف آنها به شرح زیر است: ۱- برای تسکین درد عضلات در چشمه‌های داغ و درمان با آب معدنی (آب درمانی). ۲- گرم کردن داخل ساختمان‌های منفرد و حتی منطقه‌ای که مجاور چشمه‌های گرم است. در این روش، سیستم‌های گرم کننده، آب زمین گرمایی را از طریق یک مبدل گرمایی پمپ می‌کنند و گرما را به آب شهری انتقال می‌دهند و آب شهری گرم شده، از طریق لوله کشی به ساختمان‌های شهر منتقل می‌شود. در داخل ساختمان‌ها نیز، یک مبدل گرمایی دیگر گرما را به سیستم گرمایی ساختمان‌ها منتقل می‌کند (شکل ۹). ۳- برای کمک به رشد گیاهان، سبزیجات و محصولات دیگر در گلخانه (زراعت). ۴- برای کوتاه کردن زمان مورد نیاز رشد و پرورش ماهی، میگو، نهنگ و تمساح (آبزی پروری). ۵- برای پاستوریزه کردن شیر، خشک کردن پیاز، الوارکشی و برای شستن پشم (استفاده صنعتی). بزرگترین واحد این سیستم گرمایی در دنیا، در (ریکیاویک) در ایسلند قرار دارد. از زمانی که این سیستم برای تامین گرمای شهر مذکور به کار می‌رود، ریکیاویک به یکی از تمیزترین شهرهای دنیا تبدیل شده است؛ در صورتی که قبل از آن بسیار آلوده بود. موارد مصرف دیگری نیز از گرمای زمین گرمایی وجود دارد. برای مثال، در (کلامث فالز) در اورگن آمریکا، زیر جاده‌ها و پیاده روها آب ژئوترمال لوله کشی می‌شود، تا از یخ زدن آن‌ها در شرایط هوای یخبندان جلوگیری شود. در نیومکزیکو، ردیفی از لوله‌ها که زیر خاک دفن شده‌اند، آب زمین گرمایی را انتقال می‌دهند تا گل‌ها و سبزیجات پرورش یابند. با این شیوه، اطمینان حاصل می‌شود که زمین یخ نمی‌زند. به علاوه، فصل رویش طولانی تر می‌شود و روی هم رفته، محصولات کشاورزی سریع تر رشد می‌کنند و بدون استفاده از گلخانه محافظت می‌شوند. کشورهایی که در حال حاضر از مخازن زمین گرمایی برای تولید الکتریسیته استفاده می‌کنند، عبارتند ازک آمریکا، نیوزیلند، ایسلند، مکزیک، فیلیپین، اندونزی و ژاپن. استفاده از این انرژی در بسیاری از کشورها در حال گسترش است. راه حل استفادهٔ بیشتر از انرژی زمین گرمایی، افزایش آگاهی عمومی و تقویت فناوری مرتبط با زمین گرمایی است
مطلب را به بالاترین بفرستید:

Who Was Kepler?

A Short Biography
Johannes Kepler was born at 2:30 PM on December 27, 1571, in Weil der Stadt, Württemberg, in the Holy Roman Empire of German Nationality. He was a sickly child and his parents were poor. But his evident intelligence earned him a scholarship to the University of Tübingen to study for the Lutheran ministry. There he was introduced to the ideas of Copernicus and delighted in them. In 1596, while a mathematics teacher in Graz, he wrote the first outspoken defense of the Copernican system, the Mysterium Cosmographicum. Kepler's family was Lutheran and he adhered to the Augsburg Confession a defining document for Lutheranism. However, he did not adhere to the Lutheran position on the real presence and refused to sign the Formula of Concord. Because of his refusal he was excluded from the sacrament in the Lutheran church. This and his refusal to convert to Catholicism left him alienated by both the Lutherans and the Catholics. Thus he had no refuge during the Thirty-Years War.
Kepler was forced to leave his teaching post at Graz due to the counter Reformation because he was Lutheran and moved to Prague to work with the renowned Danish astronomer, Tycho Brahe. He inherited Tycho's post as Imperial Mathematician when Tycho died in 1601. Using the precise data that Tycho had collected, Kepler discovered that the orbit of Mars was an ellipse. In 1609 he published Astronomia Nova, delineating his discoveries, which are now called Kepler's first two laws of planetary motion. And what is just as important about this work, "it is the first published account wherein a scientist documents how he has coped with the multitude of imperfect data to forge a theory of surpassing accuracy" (O. Gingerich in foreword to Johannes Kepler New Astronomy translated by W. Donahue, Cambridge Univ Press, 1992), a fundamental law of nature. Today we call this the scientific method. In 1612 Lutherans were forced out of Prague, so Kepler moved on to Linz. His wife and two sons had recently died. He remarried happily, but had many personal and financial troubles. Two infant daughters died and Kepler had to return to Württemburg where he successfully defended his mother against charges of witchcraft. In 1619 he published Harmonices Mundi, in which he describes his "third law." In spite of more forced relocations, Kepler published the Epitome Astronomiae in 1621. This was his most influential work and discussed all of heliocentric astronomy in a systematic way. He then went on to produce the Rudolphine Tables that Tycho had envisioned long ago. These included calculations using logarithms, which he developed, and provided perpetual tables for calculating planetary positions for any past or future date. Kepler used the tables to predict a pair of transits by Mercury and Venus of the Sun, although he did not live to witness the events. Johannes Kepler died in Regensburg in 1630, while on a journey from his home in Sagan to collect a debt. His grave was demolished within two years because of the Thirty Years War. Frail of body, but robust in mind and spirit, Kepler was scrupulously honest to the data.

كارت گرافيك

كارت گرافيك
کارت گرافيک در کامپيوتر شخصی دارای جايگاهی خاص است .
کارت های فوق اطلاعات ديجيتال توليد شده توسط کامپيوتر را
اخذ و آنها را بگونه ای تبديل می نمايند که برای انسان قابل
مشاهده باشند. در اغلب کامپيوترها ، کارت های گرافيک اطلاعات
ديجيتال را برای نمايش توسط نمايشگر ، به اطلاعات آنالوگ تبديل
اطلاعات، همچنان ديجيتال Laptop می نمايند. در کامپيوترهای
باقی خواهند ماند چون کامپيوترهای فوق اطلاعات را بصورت
ديجيتال نمايش می دهند.
اگر از قاصله بسيار نزديک به صفحه نمايشگر يک کامپيوتر شخصی
نگاه کنيد ، مشاهده خواهيد کرد که تمام چيزهائی که بر روی
نمايشگر نشان داده می شود از "نقاط" تشکيل شده اند . نقاط فوق "
پيکسل " ناميده می شوند. هر پيکسل دارای يک رنگ است . در
برخی نمايشگرها ( مثلا" صفحه نمايشگر استفاده شده در
کامپيوترهای اوليه مکينتاش ) هر پکسل صرفا" دارای دو رنگ بود:
سفيد و سياه . امروزه در برخی از صفحات نمايشگر ، هر پيکسل
می تواند دارای ٢٥٦ رنگ باشد. در اغلب صفحات نمايشگر ،
/ بوده و دارای ١٦ (True Color) " پيکسل ها بصورت " تمام رنگ
٨ ميليون حالت متفاوت می باشند. با توجه به اينکه چشم انسان
٨ ميليون / قادر به تشخيص ده ميليون رنگ متفاوت می باشد ، ١٦

رنگ بمراتب بيش از آن چيزی است که چشم انسان قادر به
تشخيص آنها بوده و بنظر همان ده ميليون رنگ کفايت می کند!
هدف يک کارت گرافيک ، ايجاد مجموعه ای از سيگنالها است که
نقاط فوق را بر روی صفحه نمايشگر ، نمايش دهند.
کارت گرافيک چيست ؟
يک کارت گرافيک پيشرفته، يک برد مدار چاپی بهمراه حافظه و
يک پردازنده اختصاصی است . پردازنده با هدف انجام محاسبات
مورد نياز گرافيکی ، طراحی شده است . اکثر پردازنده های فوق
دارای دستورات اختصاصی بوده که بکمک آنها می توان عمليات
گرافيک را انجام داد. کارت گرافيک دارای اسامی متفاوتی نظير :

کارت ويدئو ، برد ويدئو ، برد نمايش ويدئوئی ، برد گرافيک ،
آداپتور گرافيک و آداپتور ويدئو است .
مبانی کارت گرافيک
بمنظور شناخت اهميت و جايگاه کارت های گرافيک ، يک کارت
گرافيک با ساده ترين امکانات را در نظر می گيريم . کارت مورد
نظر قادر به نمايش پيکسل های سياه وسفيد بوده و از يک صفحه
٦٤٠ پيکسل استفاده می نمايد. * نمايشگر با وضوح تصوير ٤٨٠
کارت گرافيک از سه بخش اساسی زير تشکيل می شود :
- حافظه . اولين چيزی که يک کارت گرافيک به آن نياز دارد ،
حافظه است . حافظه رنگ مربوط به هر پيکسل را در خود
نگاهداری می نمايد. در ساده ترين حالت ( هر پيکسل سياه و

سفيد باشد ) به يک بيت برای ذخيره سازی رنگ هر پيکسل نياز
خواهد بود. با توجه به اينکه هر بايت شامل هشت بيت است ، نياز
به هشتاد بايت (حاصل تقسيم ٦٤٠ بر ٨ ) برای ذخيره سازی رنگ
مربوط به پيکسل های موجود در يک سطر بر روی صفحه
نمايشگر و ٣٨٤٠٠ بايت ( حاصلضرب ٤٨٠ در ٨٠ ) حافظه
بمنظور نگهداری تمام پيکسل های قابل مشاهده بر روی صفحه ،
خواهد بود .
- اينترفيس کامپيوتر . دومين چيزی که يک کارت گرافيک به
آن نياز دارد ، روشی بمنظور تغيير محتويات حافظه کارت
گرافيک است . امکان فوق با اتصال کارت گرافيک به گذرگاه
مربوطه بر روی برد اصلی تحقق پيدا خواهد کرد. کامپيوتر قادر

به ارسال سيگنال از طريق گذرگاه مربوطه برای تغيير محتويات
حافظه خواهد بود.
- اينترفيس ويدئو . سومين چيزی که يک کارت گرافيک به آن
نياز دارد ، روشی بمنظور توليد سيگنال برای مانيتور است . کارت
گرافيک می بايست سيگنال های رنگی را توليد تا باعث حرکت
گردد. فرض کنيد که صفحه نمايشگر در هر ثانيه CRT اشعه در
شصت فريم را بازخوانی / باز نويسی می نمايد ، اين بدان معنی
است که کارت گرافيک تمام حافظه مربوطه را بيت به بيت اسکن
و اين عمل را شصت مرتبه در ثانيه انجام دهد. سيگنال های مورد
نظر برای هر پيکسل موجود بر هر خط ارسال و در ادامه يک
نيز ارسال می گردد.عمليات فوق برای ٤٨٠ ، sync پالس افقی

ارسال sync خط تکرار شده و در نهايت يک پالس عمودی
خواهد شد.
پردازنده های کمکی گرافيک
يک کارت گرافيک ساده نظير آنچه در بخش قبل اشاره گرديد ،
ناميده می شود. کارت، يک فريم از اطلاعاتی را Buffer Frame
نگهداری می نمايد که برای نمايشگر ارسال شده است .
ريزپردازنده کامپيوتر مسئول بهنگام سازی هر بايت در حافظه
کارت گرافيک است . در صورتيکه عمليات گرافيک پيچيده ای را
داشته باشيم ، ريزپردازنده کامپيوتر مدت زمان زيادی را صرف
بهنگام سازی حافظه کارت گرافيک کرده و برای ساير عمليات
مربوطه زمانی باقی نخواهد ماند. مثلا" اگر يک تصوير سه بعدی

دارای ١٠٠٠٠ ضلع باشد ، ريزپردازنده می بايست هر ضلع را
رسم و عمليات مربوطه در حافظه کارت گرافيک را نيز انجام
دهد. عمليات فوق زمان بسيار زيادی را طلب می کند.
کارت های گرافيک جديد ، بطرز قابل توجه ای ، حجم عمليات
مربوط به پردازنده اصلی کامپيوتر را کاهش می دهند. اين نوع
کارت ها دارای يک پردازنده اصلی پر قدرت بوده که مختص
عمليات گرافيکی طراحی شده است. با توجه به نوع کارت گرافيک
، پردازنده فوق می تواند يک " کمک پردازنده گرافيکی " و يا يک "
شتاب دهنده گرافيکی " باشد. پردازنده کمکی و پردازنده اصلی
بصورت همزمان فعاليت نموده و در موارديکه از شتاب دهنده
گرافيکی استفاده می گردد ، دستورات لازم از طريق پردازنده

اصلی برای شتاب دهنده ارسال و شتاب دهنده مسئوليت انجام
آنها را برعهده خواهد داشت .
در سيستم های " کمک پردازنده " ، درايور کارت گرافيک
عمليات مربوط به کارهای گرافيکی را مستقيما" برای پردازنده
کمکی گرافيکی ارسال می دارد. سيستم عامل هر چيز ديگر را برای
پردازنده اصلی ارسال خواهد کرد. در سيستم های " شتاب دهنده
گرافيکی " ، درايور کارت گرافيک هر چيز را در ابتدا برای
پردازنده اصلی کامپيوتر ارسال می دارد. در ادامه پردازنده اصلی
کامپيوتر ، شتاب دهنده گرافيک را بمنظور انجام عمليات خاصی
هدايت می نمايد. مثلا" پردازنده ممکن است به شتاب دهنده
اعلام نمايد که :" يک چند ضلعی رسم کن " در ادامه شتاب دهنده
فعاليت تعريف شده فوق را انجام خواهد داد.

عناصر ديگر بر روی کارت گرافيک
يک کارت گرافيک دارای عناصر متفاوتی است :
- پردازنده گرافيک . پردازنده گرافيک بمنزله مغز يک کارت
گرافيک است . پردازنده فوق می تواند يکی از سه حالت پيکربندی
زير را داشته باشد :
کارت هائی از اين نوع قادر به . Graphic Co-Processor --
انجام هر نوع عمليات گرافيکی بدون کمک گرفتن از پردازنده
اصلی کامپيوتر می باشند.
تراشه موجود بر روی اين نوع . Graphics Accelerator --
کارت ها ، عمليات گرافيکی را بر اساس دستورات صادره شده
توسط پردازنده اصلی کامپيوتر انجام خواهند داد.

تراشه فوق ، حافظه موجود بر روی کارت را . FrameBuffer --
(DAC) " کنترل و اطلاعاتی را برای " مبدل ديجيتال به آنالوگ
ارسال خواهد کرد . عملا" پردازشی توسط تراشه فوق انجام
نخواهد شد.
- حافظه . نوع حافظه استفاده شده بر روی کارت های گرافيک
dual-ported متغير است . متداولترين نوع ، از پيکربندی
استفاده می نمايد. در کارت های فوق امکان نوشتن در يک بخش
حافظه و امکان خواندن از بخش ديگر حافظه بصورت همزمان
امکان پذير خواهد بود. بدين ترتيب مدت زمان لازم برای
بازخوانی / بازنويسی يک تصوير کاهش خواهد يافت .

کارت های گرافيک دارای يک تراشه . Graphic BIOS -
می باشند. اطلاعات موجود در تراشه فوق به ساير BIOS کوچک
عناصر کارت نحوه انجام عمليات (مرتبط به يکديگر) را تبين
همچنين مسئوليت تست کارت گرافيک ( BIOS . خواهد کرد
حافظه مربوطه و عمليات ورودی و خروجی ) را برعهده خواهد
داشت .
تبديل کننده فوق . (DAC ( Digital-to-Analog Converter -
نيز می گويند. داده های تبديل شده به ديجيتال RAMDAC را
مستقيما" از حافظه اخذ خواهند شد. سرعت تبديل کننده فوق
تاثير مستقيمی را در ارتباط با مشاهده يک تصوير بر روی صفحه
نمايشگر خواهد داشت .

کارت های گرافيک از کانکتورهای . Display Connector -
استاندارد استفاده می نمايند.اغلب کارت ها از يک کانکتور پانزده
: VGA پين استفاده می کنند. کانکتورهای فوق همزمان با عرضه
مطرح گرديدند. Video Graphic Array
اغلب گذرگاه فوق از . Computer(Bus) Connector -
است ..پورت فوق امکان دستيابی مستقيم کارت گرافيک AGP نوع
به حافظه را فراهم می آورد.ويژگی فوق باعث می گردد که
چهار مرتبه سريعتر باشد. PCI سرعت پورت های فوق نسبت به
بدين ترتيب پردازنده اصلی سيستم قادر به انجام فعاليت های
خود بوده و تراشه موجود بر روی کارت گرافيک امکان دستيابی
مستقيم به حافظه را خواهد داشت .

استاندارد های کارت گرافيک
عرضه IBM اولين کارت گرافيک در سال ١٩٨١ توسط شرکت
Monochrome گرديد. کارت فوق بصورت تک رنگ و با نام
ارائه گرديد. صفحات تمايشگری (MDAs(Adapters Display
که از کارت فوق استفاده می کردند ، متنی بودند. رنگ نوشته
سفيد يا سبز و زمينه سياه بود. در ادامه کارت های چهار رنگ
ارائه گرديدند. سپس کارت (HGC(Catd Hercules Graphic
و کارت (CGA(Color Graphic Adapter های هشت رنگ
ارائه (EGA(Adapter Enhanced Graphic های شانزده رنگ
گرديدند. توليدکنندگانی ديگر، نظير کمودور کامپيوترهائی را
معرفی کردند که دارای کارت های گرافيک از قبل تعبيه شده و

ساخته شده در سيستم بودند. کارت های فوق قادر به نمايش
تعداد زيادی رنگ بودند.
Video Graphic در سال ١٩٨٧ کارت IBM زمانيکه شرکت
را معرفی کرد، استاندارد جديدی در اين راستا (VGA(Array
قادر به ارائه ٢٥٦ رنگ و VGA مطرح گرديد. نمايشگرهای
Super ٧٢٠ بودند. يک سال بعد استاندارد * وضوح تصوير ٤٠٠
مطرح گرديد. استاندارد (SVGA(Array Video Graphic
* ٨ ميليون رنگ با وضوح تصوير ١٠٢٤ / فوق قادر به ارائه ١٦
١٢٨٠ است .
کارت های گرافيک از استانداردهای متفاوتی پيروی می نمايند.
توليدکنندگان کارت گرافيک همواره سعی در افزايش تعداد رنگ

و وضوح تصوير با توجه به راهکارهای اختصاصی خود دارند. کارت
های گرافيک می بايست قادر به اتصال به سيستم باشند. کارت
به PCI و يا ISA های گرافيک قديمی اغلب از طريق اسلات های
سيستم متصل می شوند . اغلب کارت های گرافيک جديد از
برای اتصال به کامپيوتر استفاده می نمايند. AGP پورت

ویندوز ۷

ویندوز ۷

ویندوز ۷ ‏ تازه‌ترین نسخه سیستم عامل از سری مایکروسافت ویندوز است که برای استفاده کامپیوترهای شخصی شامل انواع خانگی و اداری تولید شده است. این سیستم عامل هفتمین نسل از سیستم عامل‌های ویندوز می‌باشد و به همین دلیل نام آن را ویندوز ۷ گذاشته‌اند و نسخه نهایی آن بطور رسمی در تاریخ ۲۲ اکتبر سال ۲۰۰۹ در بازار عرضه می‌شود.

مایکروسافت، ویندوز ۷ را در کنفرانس طراحان حرفه‌ای و کنفرانس مهندسی سخت‌افزار ویندوز نمایش خواهد داد و عرضهٔ نسخهٔ آزمایشی بتای این سیستم عامل برای نیمهٔ ماه دسامبر برنامه‌ریزی شده‌است.

در حالیکه تنها جزئیات معدودی از ویژگی‌های نسخه آینده سیستم عامل ویندوز فاش شده‌است می‌توان مطمئن بود که Windows ۷ در دو نگارش متفاوت ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی ارائه شود. گفته می‌شود که این نسخه نیز مانند نسخه‌های پیشین خانواده ویندوز بطور برنامه ریزی شده و جدول زمانی قابل پیشگویی عرضه شود.

تنها امکانات ویندوز ۷ برای کاربر نهایی که تاکنون تبلیغ شده رابط کاربری چند لمسی آن است که از حرکات چند انگشت در ویندوز پشتیبانی می‌کند و تعامل کاربر تمامی برنامه‌ها را در صورتی که بخواهد از آن‌ها استفاده کند، بهبود می‌بخشد. به عنوان مثال کاربر می‌تواند یک پیانوی مجازی را با لمس کلیدهای مجازی برروی صفحه اجرا کند، به سادگی عکس‌ها را برروی صفحه درگ کرده، عکس‌ها را با دو انگشت چرخانده و بر روی آن‌ها زوم کند؛ این ویژگی‌ها در جریان کنفرانسی در ماه می‌توسط مایکروسافت معرفی شدند. نمونهٔ چنین فناوری پیش از این در رایانه‌های مایکروسافت ‫سرفیس دیده شده بود

قابل ذکر است که نسخه آتی سیستم عامل ویندوز پیش از این با اسم رمز پروژه‌ای Vienna و Blackcomb معرفی شده بود که اخیرا مایکروسافت با تغییر آن به Windows ۷ اظهار کرده‌است که مشخصات بیشتر پیرامون نامگذاری نهایی این سیستم عامل هم‌زمان با عرضه نسخه تجاری آن به شرکت‌ها اعلام خواهد شد.

Windows 7

Windows 7


Screen shot of Windows 7
Windows 7 (formerly codenamed Blackcomb and Vienna) is the latest version of Microsoft Windows, a series of operating systems produced by Microsoft for use on personal computers, including home and business desktops, laptops, tablet PCs and media center PCs. Windows 7 was released to manufacturing on July 22, 2009, with general retail availability set for October 22, 2009, less than three years after the release of its predecessor, Windows Vista. Windows 7's server counterpart, Windows Server 2008 R2, is slated for release at about the same time.
Unlike its predecessor, which introduced a large number of new features, Windows 7 is intended to be a more focused, incremental upgrade to the Windows line, with the goal of being fully compatible with applications and hardware with which Windows Vista is already compatible. Presentations given by the company in 2008 focused on multi-touch support, a redesigned Windows Shell with a new taskbar, a home networking system called Home Group and performance improvements. Some applications that have been included with prior releases of Microsoft Windows, including Windows Calendar, Windows Mail, Windows Movie Maker, and Windows Photo Gallery, will not be included in Windows 7; some will instead be offered separately as part of the free Windows Live Essentials suite.

The history of Microsoft

The history of Microsoft

The first independent version of Microsoft Windows, version 1.0, released on 20 November 1985, achieved little popularity. It was originally going to be called "Interface Manager" but Rowland Hanson, the head of marketing at Microsoft, convinced the company that the name would be more appealing to consumers. Windows 1.0 was not a complete operating system, but rather an "operating environment" that extended MS-DOS, and shared the latter's inherent flaws and problems. The first version of Microsoft Windows included a simple graphics painting program called Windows Paint, Windows Write, a simple word processor, an appointment "calendar", a "cardfiler", a "notepad", a "clock", a "control panel", a "computer terminal", "Clipboard", and RAM driver. It also included the MS-DOS Executive and a game called Reversi.

Microsoft had worked with Apple Computer to develop several Desk Accessories and other minor pieces of software that were included with early Macintosh system software. As part of the related business negotiations, Microsoft had licensed certain aspects of the Macintosh user interface from Apple; in later litigation, a district court summarized these aspects as "screen displays". In the development of Windows 1.0, Microsoft intentionally limited its borrowing of certain GUI elements from the Macintosh user interface, in order to comply with its license.

For example, windows were only displayed "tiled" on the screen; that is, they could not overlap or overlie one another. There was no trash can icon with which to delete files, since Apple claimed ownership of the rights to that paradigm.

Microsoft Windows version 2 came out on 9 December 1987, and proved slightly more popular than its predecessor. Much of the popularity for Windows 2.0 came by way of its inclusion as a "run-time version" with Microsoft's new graphical applications, Excel and Word for Windows. They could be run from MS-DOS, executing Windows for the duration of their activity, and closing down Windows upon exit.

Microsoft Windows received a major boost around this time when Aldus PageMaker appeared in a Windows version, having previously run only on Macintosh. Some computer historians date this, the first appearance of a significant and non-Microsoft application for Windows, as the beginning of the success of Windows.

Versions 2.0x used the real-mode memory model, which confined it to a maximum of 1 megabyte of memory. In such a configuration, it could run under another multitasker like DESQview, which used the 286 Protected Mode.

Later, two new versions were released: Windows/286 2.1 and Windows/386 2.1. Like previous versions of Windows, Windows/286 2.1 used the real-mode memory model, but was the first version to support the "High Memory Area|HMA". Windows/386 2.1 had a protected mode kernel with LIM-standard EMS emulation, the predecessor to XMS which would finally change the topology of IBM PC computing. All Windows and DOS-based applications at the time were real mode, running over the protected mode kernel by using the virtual 8086 mode, which was new with the 80386 processor.

Version 2.03, and later 3.0, faced challenges from Apple over its overlapping windows and other features Apple charged mimicked the ostensibly copyrighted "look and feel" of its operating system and "embodie[d] and generated a copy of the Macintosh" in its OS. Judge William Schwarzer dropped all but 10 of Apple's 189 claims of copyright infringement, and ruled that most of the remaining 10 were over uncopyrightable ideas.